(To odkrycie zostało opublikowane na początku tego roku przez szwedzkiego genetyka Erika Axelssona.) Wayne ustalił, że mitochondrialne DNA każdego psa jest w 99.9% takie samo jak u szarego wilka – tak blisko, że należą do tego samego gatunku. Jedna trzecia tej 0.1% różnicy dotyczy genów trawienia tłuszczów i węglowodanów. W szczególności straszny wilk był bliskim krewnym wilka szarego ( Canis lupus), gatunku, z którego wywodzą się wszystkie współczesne psy. Szary wilk przekroczył syberyjski most lądowy z Azji około 250 000 lat temu, kiedy straszny wilk był już dobrze zakorzeniony w Ameryce Północnej. Biały Kieł to rezolutny i bardzo nietypowy szczeniak – mieszanka psa i wilka. Po rodzicach odziedziczył najlepsze cechy obu ras, więc szybko uczy się, jak przetrwać w mroźnych i nieprzyjaznych krainach dzikiej północy. Niestety szczeniak gubi się i odłącza od rodziny. Z pomocą przychodzi mu wódz indiańskiego plemienia, który 1. U wilka pazury łączą się z opuszkami bocznymi - powstaje taka zaostrzona, trójkątna opuszka. U psów nie. 2. W przypadku owczarków niemieckich, huskich itp. sprawa jest trudniejsza, bo tropy tych psów są łudząco podobne do wilków. Trzeba wtedy tropić i przanalizować zachowanie, obecność ludzkich tropów, odchody itp. 3. Roland Schimmelpfennig Ślady wilka Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Styczniowy, mroźny poranek. Przez zamarzniętą Odrę przechodzi na teren Niemiec samotny wilk. Widywałem wilka stosunkowo rzadko, najczęściej były to tropy na śniegu bądź gruncie. Zdarzają się też ślady bytowania w postaci odchodów i resztek upolowanej zwierzyny. Wilk Wilk to przodek psa domowego. Wilka prawdopodobnie udomowiono w Azji około 16 tysięcy lat temu. Podgatunki. Wyróżniamy następujące podgatunki: Canis l. albus - wilk syberyjski, Kerr, 1792; Canis l. alces - wilk alsakański, Goldman, 1941; Canis l. arabs - wilk arabski, Pocock, 1934; Canis l. arctos - wilk polarny, Pocock, 1935 W sześciu stanach wszystkie tory dla psów zostały zamknięte i zaprzestano wyścigów na żywo, ale ustawa zakazująca nie została jeszcze uchwalona. Te stany to Oregon, Connecticut, Kansas, Teksas, Wisconsin i Alabama. Tylko w trzech stanach pari-mutuel wyścigi psów pozostają legalne i funkcjonują. Czy zostały jakieś ślady psa? Pozostało tylko 17 śladów psa […] Wziął latarkę i poszedł szukać psa. Przeszedł podwórko, drogę przy której mieszka, po jakichś 15 minutach wsiadł w auto i ruszył dalej. – Po 500 metrach zobaczyłem jednego wilka zaraz obok drogi. Dostał światłami po oczach, więc aż się zaświeciły. W ogóle nie bał się samochodu, stał spokojnie i mogłem mu się przyjrzeć. Przygód kilka owcy i wilka Katarzyna Michalec ilustracje: Daniel de Latour Wydawnictwo MUZA, 2015 wiek: 7+ uqs2. Wiadomości Interwencja Data publikacji Wilki grasują na Podkarpaciu. Pożarły już psa niejednego rolnika Janusz Burnat mieszka w Pielni z dziada pradziada. Zajmuje się hodowlą bydła mlecznego, mleko odstawia do Mlekovity, oddziału w Sanoku. Jest też strażakiem ochotnikiem. Opowiada, że gdy we wtorek rano 19 kwietnia wyszedł z domu, Reksa nie było koło budy. Hodowca po śladach krwi dotarł do oddalonego i ustronnego miejsca w zaroślach. Znalazł tam poszarpane szczątki swojego dni wcześniej swojego psa w takich samych okolicznościach i niemalże w tym samym miejscu stracili sąsiedzi Janusza Burnata. – Po tym jak wilki zagryzły i zjadły psa sąsiadów, który był znacznie większy od mojego, przez pewien czas zamykałem Reksa na noc. I już pierwszej nocy, gdy został na dworze wilk przyszedł po niego…Rolnik zaprowadził nas na miejsce, gdzie jeszcze widać ślady po uczcie drapieżników. Po przejściu strumienia, w zaroślach, pokazuje ślady pozostałe po obu pies, potem jałówka. Gospodarze obawiają się o swoje bydło Zobacz także – Ale wilki zabijają nie tylko psy. Kilka kilometrów stąd zaatakowały kiedyś jałówkę – mówi. – Spotkanie z takim zwierzęciem to nie przelewki. Ludzie się boją. Niektórzy w naszej wsi obawiają się teraz chodzić do Czytelnik podkreśla, że w okolicy nie brakuje dzikich zwierząt, są rysie i właśnie wilki. Wilki to gatunek chroniony, ale w uzasadnionych przypadkach wójt gminy może starać się o zgodę na odstrzał. Tak np. było w ub. roku w Solinie, gdzie wójt o taką zgodę wystąpił.– Wilki nie powinny być pod ochroną – mówi tymczasem Janusz Burnat. – Kogoś, kto to wymyślił, wysłałbym nocą do lasu, niech sobie z nimi radzi sam gołymi rękami. Będzie odstrzał wilków? Gmina może o taki wystąpić Urząd Gminy w Zarszynie nie zdecydował się na razie na taki ruch, jak urzędnicy z Soliny. Ale na swojej stronie internetowej zamieścił informacje dla mieszkańców z apelem o zabezpieczanie swoich zwierząt w związku z dwoma stwierdzonymi niedawno przypadkami zagryzienia psów przez wilki w Pielni.– Dwadzieścia lat ochrony wilka zrobiło swoje – mówi Andrzej Piotrowski, sekretarz gminy Zarszyn. – Dawniej na naszych terenach nie spotykało się tych zwierząt, teraz ich nie brakuje. Bywa, że atakują psy, notujemy również ataki na bydło. Dochodziło do tego w przypadku hodowli prowadzonej przez Zakład Doświadczalny Instytutu Zootechniki PIB Odrzechowa. Wilki polują na zwierzynę leśną ale i hodowlaną Bardzo zmniejszyła się populacja saren, na które wilki polują. Wilki grasujące w Bieszczadach dają się we znaki mieszkańcom nie tylko Pielni. W ub. roku w Rabem zaatakowały i zagryzły konia. W Bandrowie Narodowym zaatakowały w kilku gospodarstwach. Straty to: dwie jałówki, źrebak i dziesięć owiec. A w Hoszowie jednej nocy zabiły kilkanaście odszkodowania - informuje Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Rzeszowie Nasz Czytelnik zgłosił sprawę zagryzienia swojego psa na policji. Skontaktował się też z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Rzeszowie. Informacja, którą tam otrzymał zbulwersowała go. Niestety, polskie prawo nie przewiduje odszkodowania w przypadku zabicia przez wilka psa niepochodzącego z hodowli. Co innego jeśli zakup psa jest udokumentowany i można określić jego pies przeżył to kwestie finansowe wyglądałyby inaczej Można natomiast starać się o pieniądze na leczenie weterynaryjne, w przypadku gdy pies, także zwykły kundel, zostanie przez dzikie zwierzę poraniony. Można też starać się o refundację kosztów utylizacji zabitego przez wilka psa, także w przypadku, gdy dotyczy to zwierzęcia nierasowego. Pan Janusz jest zdania, że to kolejny nieżyciowy przepis, który powinien zostać zmieniony. – Proszę powiedzieć, a jakie to ma znaczenie czy wilki zjedzą psa rasowego czy nierasowego? Czy ten drugi jest jakiś gorszy?Krzysztof Janisławskifot. K. Janisławski Warto nauczyć się czytać ślady zwierząt. Dzięki temu dowiecie się, kto wpada do was w gości i co podrzucać temu ktosiowi do przekąszenia, gdy pola i lasy okrywa śnieg. Jak rozpoznać ślady zwierząt? Niedźwiedzie wprawdzie smacznie śpią, ale nie całą zimę. Gdy zaburczy im w brzuchach, wyłażą z gawry i szukają czegoś smacznego, na przykład w śmietnikach przy schroniskach lub innych leśnych gospodarstwach. Zostawiają na śniegu odcisk wielkiej łapy z pazurzastymi paluchami. No i rozbebeszony śmietnik. Łosie często wybierają się na spacery, ich tropy to odbite dwie duże ostro zakończone racice i z tyłu dwie mniejsze, szczątkowe. Zwierz jest wielki, więc i krok ma zamaszysty, długości metra. Podobne, ale krótsze, zostawiają jelenie, z tym że tylne odbitki przypominają ukłucia (tzw. szpile) i stoją tuż za przednimi. Dzik ma ostre raciczki z rozchylonymi na boki szpilami, a locha dodatkowo rysuje brzuchem bruzdę w śniegu. Jeśli znajdziecie takie ślady koło płotu – nie pozwalajcie domowym zwierzakom biegać samopas. Łatwo pomylić psa, lisa i wilka, choć ten ostatni zapowiada swą obecność nocnym wyciem. Jak takich gości odróżnić? Otóż lis zmierza prostą drogą do celu (czytaj: po waszą tłuściutką gęś), więc odbija łapki (cztery palce z pazurkami) jak po sznurku, a pies zmienia kierunki, kluczy, zygzakuje. Jeśli na śniegu znajdziecie dużo takich zwierzęcych zapisków, to znaczy, że osiedliliście się w dzikim miejscu. Przyglądajcie się dalej, ciekawe, kto jeszcze wyjdzie z lasu. Fotografie: Karol Ilkowski, Medium, EK Pictures, Flash Press Media, Araya, Shutterstock Zobacz więcej Zobacz również Ekologia i przyroda Makabryczne odkrycie w miejscowości Jasionka w gminie Dukla. Pies został rozszarpany przez watahę wilków. Czy wiemy co zrobić kiedy spotkamy na swojej drodze te zwierzęta? O tym zdarzeniu poinformował portal Od kilku miesięcy informujemy o aktywności wilków na Podkarpaciu: nie tylko w lasach, ale także w pobliżu zabudowań. W ubiegłym tygodniu na terenie jednej z posesji w Jasionce (gmina Dukla) wataha wilków zaatakowała i zagryzła owczarka niemieckiego. Nie wiemy czy zwierzę było odpowiednio zabezpieczone przy domu, czy może biegało wokół posesji - to jest ważne! Zwłaszcza jeśli wiemy o tym, że wilki są aktywne w naszej okolicy. PODSTAWOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA - RADY LEŚNIKÓW: Jeśli mieszkasz w obszarze zamieszkiwanym przez wilki, trzymaj w nocy swoje psy i koty w domu lub w dobrze zabezpieczonych kojcach. Nie pozostawiaj psiej lub kociej karmy na zewnątrz, w miejscach gdzie mogłaby być dostępna dla drapieżników. Może to zwabić wilki w pobliże domostwa. Wilki mogą się przyzwyczaić do stałego źródła pokarmu, a następnie zranić, a nawet zabić, broniącego swojego pożywienia psa lub kota. Spotkania z wilkami są niezwykle rzadkie, ponieważ wilki odczuwają przed ludźmi naturalny strach. Są to inteligentne i ciekawe zwierzęta, zdarza się, że wilki mogą przyglądać się ciągnikom rolniczym czy samochodom. Mogą też podczas bezpośredniego spotkania przyglądać się nam dłuższą chwilę i nie uciekać od razu, robią tak wszystkie dzikie zwierzęta. Jeśli jednak spotkasz w lesie wilka, który podchodzi zbyt blisko (na odległość poniżej 30 metrów) lub przygląda się zbyt długo i nie czujesz się komfortowo w tej sytuacji, albo też drapieżnik poszczekuje lub warczy na ciebie, podejmij następujące działania: Unieś ręce i machaj nimi w powietrzu. To rozprzestrzeni twój zapach, sprawi, że twoja sylwetka będzie lepiej widoczna. Pokrzykuj głośno ostrym tonem (lub zagwiżdż) w stronę wilka. To pozwoli mu zorientować się, że ma do czynienia z człowiekiem i że nie jest mile widziany. Jeśli zwierzę nie reaguje i zamiast oddalić się, podchodzi bliżej, rzucaj w niego będącymi w zasięgu ręki przedmiotami, najlepiej grudami ziemi. Wycofaj się spokojnie, możesz przyspieszyć, dopiero gdy masz pewność, że zwierzę jest daleko i nie interesuje się tobą. Jeśli masz taką możliwość, zrób zwierzęciu zdjęcie i zawiadom o zdarzeniu leśników